Kafatasının genişliği ve yoğun kütlesiyle kafanın biçimi, yuvarlak ve güçlüdür. Ağız kısmı yayvan, yanaklar dolu, burun kısa ve keskin bitişlidir. Yuvarlak uçlu kulaklar kısa ve birbirlerinden oldukça ayrıdır. Patlak olmayan gözler yuvarlak, iri ve ayrıktır. Kalın yapılı kısa bacakların taşıdığı tıknaz bir gövdesi vardır. Etli omuzları hafifçe kamburumsu durur. Patiler iri, yuvarlak ve sıkıdır. Kuyruğu kısa olmasına karşın beden büyüklüğüyle uyumludur. Kuyruğunu sırtından aşağı düz, kıvırmaksızın tutar. Uzun, akıcı ve kabarık duran tüyleri boyun kısmında yele gibidir ve kıvrılarak ön bacaklarının arasına iner. Kuyruk dolgun bir fırça gibidir, uzun pati altı ve kulak içi tüyleri vardır. Tüy yapısı ince ve parlaktır.
Karakteri
Kendinden emin ve sakin bir hali vardır. Bir kişiye bağlanır ama diğer aile bireylerini de kabul eder. Genelde sessiz, kararlı, saygılı ve şefkatli olan Himalayan nadiren aşırı oyunculuk belirtileri gösterir.
Renkleri
Aslında İran ve Siyam işaretleri olan Himalayan kedisi çok çeşitli leke ve renklerde görülebir. Fok rengi, çikolata, mavi (uçuk gölgeli mavimsi beyaz ile mavi), leylak (gölgesiz kar beyazı ile buzlu gri), ateş (krem beyazı ile ateş turuncusu), kaplumbağa (krem beyazı ile fok kahverengisi lekeli), mavi krem (gölgeli mavimsi krem beyazı ile krem lekeli mavi). Diğer çeşitler ise düz çikolata ve bazen kaşmir olarak da tanımlanan düz leylak renkleridir. Lekeli olan kedilerin gözleri daima canlı bir mavidir, düz renklerde gözler parlak bakır rengidir.
Tüy Bakımı
Tüyleri yoğun olduğundan kıtıklaşmasını engellemek için günlük bakıma ihtiyacı vardır. Eğer uygun ısı ortamındaysa rahatça yıkanabilir.
Kökeni
Aslında Himalaya’nın doruklarına tırmanamayacak kadar narin olan bu kedilerin ismi renk benzerliğinden ötürü “Himalaya tavşanı”ndan gelmektedir. Uzun tüylü İran kedisi ile Siyam kedisinin hybrid karışımından meydana gelen bu kediye bazı Amerikan ve İngiliz kayıtlarında renkli lekeli uzun tüylü veya kısaca İran kedisi de denir. 1920 lerden beri Himalayan kedileri düzgün bir şekilde yetiştirilmelerine rağmen, bugün bütün iyi cins İran kedilerini himalayanlar ile çiftleştirilerek ırk kalitesi arttırılmaktadır. İngilizler üstünleştirilmiş ırkı 1955 de, Amerikalılar ise 1957 de tanıyıp kabul ettiler. İngiliz Himalayan severler kedileri Amerika’ya ihraç ederek aynı ırk tipinin gelişmesine yardım ettiler.
